Posts

Showing posts from October, 2020

बानी

          बानी                                                                                       लेखकः रत्नाकुमारी विश्वकर्मा           अर्काको  इर्ष्या डाहा गर्ने कस्तो बानी तिम्रो भित्र खोइरो खन्दै हिड्ने बाहिर भने चाम्रो ।। सक्छौ भने प्रगति गर छ है शुभकामना आफ्नो समय खेर नफाल लिर्इ द्वेष मनमा ।। सम्बन्ध बिगार्न कति सिपालु पुर्ख्यौली पेशा हो कि सरलताको फाइदा लुट्न हिड्छ्यौ खोजी खोजी ।। जसले पौरख गर्न सक्छ उसले संसार जित्छ असल विचार राख्नुमा नै सम्पूर्णको हित छ ।।                                          

सानासाना नानी(कविता)

                                              😊 सानासाना नानी😊                   सानासाना नानीको                              कति मिठो बोली छ                                तोतेतोते पारेको                               सुन्न यो मन आतुर छ ।।                                               हरपल त्यो मुहार                                                                 खुसियाली छाकोछ                                                                 कुनैै छैन पीर चिन्ता                                                                 खुला आकाश भाकोछ ।।                        कुनै रिसराग छैन                         ईश्वरको स्परुप छ                        उनी हाँस्दा खुसीले                         ब्रम्हाण्ड नै खुल्दछ ।।                                       😊रत्नाकुमारी विश्वकर्मा

कविता

  शीर्षक धान असारमा रोपेर  मङ्सिरमा थन्काइन्छ धान धान नहुँदो हो त  कसैको पनि हुँदैनथ्यो जीवन ।। किसान पसिना बहाउँछन्  दिनरातै खेतबारी मानो छरेर मुरी उब्जाउँछन्  भर्छन् सबको आँत जगतभरि ।। धानका नाम थरिथरि मार्सी, जेठे बुढो, पहेँले झिनुवा, गुर्दी नामअनुसार यिनका गुणस्तर र स्वाद हुन्छन् थरिथरि ।। हुन त धानबाहेकका  अरू पनि हुन्छन् अन्न तर पनि धानकै भात  खाएजस्तो आनन्द अरू खाँदा हुन्न ।।                                      ---लेखक ः रत्नाकुमारी विश्वकर्मा

राम्रो बानी

  राम्रो बानी कोरीबाटी गरेर किताब कापी बोकेर स्कुलमा जाउँला ज्ञानी भइ पढूँला ।।                       गुरुमाले पढाउँदा                       ध्यान  दिइ सुनौँला                       साथीभाइ रिसाउँदा                       माया गरी फकाउँला ।। आफ्नो काम आफैँले गर्नुपर्छ जहिले गृहकार्य सकेर पाठ पढ्छु जहिले ।।                         मेरो काम देखेर                         आमा खुसी हुनुभो                         असल छोरी भनेर                          स्याबास भन्नुभो ।।                               लेखकः रत्ना विश्वकर्मा